Interview met Daan Kuijpers
- Kun je beginnen met jezelf in het kort voor te stellen?
Ik ben Daan Kuijpers, 33 jaar oud en werkzaam als docent bij het MBO College Lelystad. Ik woon samen en ben de gelukkige vader van een prachtige zoon van 5 maanden! Daarnaast ben ik oprichter en bestuurslid van FFTK. - Hoe ben je met FFTK begonnen?
In 2012 kwam ik in het bestuur van KWF Lelystad. Het vorige bestuur stopte ermee en wij vormden een nieuw bestuur. Hierdoor kwam ik in aanraking met Boyd Besselink. Hij liep stage op de Steiger en was daarvoor met leerlingen naar de Alpe d'Huez gegaan. Hij wilde zelf meedoen met de Alpe d'Huzes maar werd helaas uitgeloot. Hij had zijn moeder verloren en met deze leerlingen kon hij toch meedoen en zijn belofte waarmaken. Als bestuur van KWF Lelystad vonden wij dit een prachtig initiatief. Wij vonden dat we meer leerlingen de kans moesten geven om op deze manier hun gevoel te uiten en iets te doen tegen de onmacht die je vaak voelt als iemand ziek is. We wilden beginnen met de scholen in Lelystad maar ons hier ook niet door laten beperken. Zelf was ik werkzaam in Almere en ook daar wilde we misschien ooit scholen erbij betrekken, vandaar de naam Flevoland Fietst Tegen Kanker. - Hoe ziet zo'n week voor de leerlingen eruit?
Naast het fietsen doen de leerlingen ook vrijwilligerswerk bij de Alpe d'Huzes. Ze fietsen eerst zelf de berg op, waarbij we ze de kans geven om hun eigen verhaal mee de berg op te nemen. Hierna staat de week ook in het teken van vrijwilligerswerk. Ze doen iets voor voldoening en complimentjes. Ze vormen mooie gesprekken met mensen die op dat moment fietsen. Ze doen even iets dat volledig in het teken van een ander staat. - Klopt het dat jij en Boyd een beetje het hoofd-duo zijn?
We zijn met z'n allen een bestuur maar omdat we veel met studenten en leerlingen van een bepaalde leeftijd te maken hebben is het voor Boyd en mij makkelijker om op de voorgrond te treden. Wij staan, als docenten, dichter bij de studenten. Maar we zouden de rest totaal niet kunnen missen hoor!! Iedereen heeft zijn eigen capaciteiten en we spelen daarin allemaal een belangrijke rol. Ook wil ik hierbij vermelden dat we als organisatie grote stappen hebben gemaakt. We worden de laatste jaren steeds professioneler. Om als voorbeeld te noemen hadden we de eerste jaren banken en tafels die door palen met zeilen erboven werden overdekt en kookten we daar voor 120 man. Nu koken we in een professionele keuken en eten we met z'n allen in een grote eettent, gesponsord door Hanzewerk! - Wat betekent FFTK voor jou?
Ik ben het bestuur van KWF in gegaan vanwege twee redenen. Ik vind dat ik een prima leven heb en dat als je dat hebt je iets maatschappelijks terug moet geven. Dit is er bij mij met de paplepel ingegoten. Daarnaast heb ik ook mijn eigen verhaal. Mijn neefje, Pascal, had nu net zo oud moeten zijn als ik. Hij is overleden op de leeftijd van 16 jaar. Dit is dezelfde leeftijd als de leerlingen die op school zitten en luisteren naar mijn presentatie. Op die leeftijd hoor je helemaal niet bezig te zijn met die behandelingen. Ik zie nog steeds het verdriet bij mijn oom en tante. Hierom wil ik graag helpen! Ik zie en hoor teveel verhalen om mij heen. Een goede vriendin van mijn moeder is ook laatst overleden, ze had borstkanker en door de chemokuren die ze heeft gehad is haar hart zo aangetast dat die het niet meer aan kon. Dit zijn dingen waarvoor we moeten strijden! Dit is waar ik tijd en energie in wil steken, maar ook waar ik nog meer energie uit haal! - Hoe is de sfeer en de ervaringen daar?
In de voorbereidingen kost FFTK erg veel tijd en ook ik heb wel eens op punten gestaan waarop het even niet lekker ging en me afvroeg of ik deze tijd nog wel wilde investeren. Maar vanaf het moment dat ik daar in Frankrijk loop weet ik dat dit een week gaat worden die ik nooit zal vergeten. Het gevoel dat je krijgt van de studenten is een gevoel dat ik nooit zal kunnen overbrengen aan mensen die daar niet bij zijn geweest. In 2012 was er een docent van de Steiger mee en die kwam terug en vertelde aan zijn ouders hoe het daar was. Ze vonden het mooie en leuke verhalen en diezelfde ouders gaan vanaf 2013 ieder jaar mee. Ook zij zeiden na twee dagen: "Het verhaal wat wij hoorden is niet over te brengen. Je moet het voelen. Je moet erbij geweest zijn.". Foto's en filmpjes zullen nog steeds het onbeschrijfelijke gevoel niet kunnen overbrengen. Ik durf te wedden dat studenten die daar geweest zijn als een ander persoon terugkomen. Ze leren zoveel, niet perse inhoudelijk maar ook als mens.
S: Je trekt ook met mensen op die je helemaal niet kent, het gaat allemaal veel sneller dan thuis. Je creëert belangrijke vriendschappen.
D: Precies. Zo zag je mensen bij elkaar wat je thuis nooit had verwacht. Er huilt een jongen en meerdere meiden troosten hem. Dit zou op school nooit gebeurd zijn. Je bent daar écht één groep. Leeftijd, geslacht en/of afkomst maakt allemaal niks uit! - Ik hoorde een verhaal over bocht 7, is deze speciaal?
Er zijn twee Nederlandse bochten. Bocht 16 en bocht 7. Ook bij de Alpe d'Huzes staan daar dj's en veel mensen, het is daar een groot feest. Afgelopen jaren hebben wij ook veel geholpen bij bocht 16 en bocht 7. Zelf heb ik het ook gefietst en als je bij de bocht ervoor bent dan voel je geen pijn meer in je benen, je hoort de geluiden en de aanmoedigingen daar al, je wordt er echt naartoe gezogen. Dit is een aanwinst voor iedereen die fietst. We kregen ook veel bedankjes, brieven en mailtjes na afloop van mensen die ons bedanken voor onze bijdrage en blij waren met onze kids. - Het geld dat jullie ophalen, waar gaat dit naartoe?
Dit is ieder jaar een beetje verschillend. We hebben jaren gehad dat het volledig naar KWF ging en ook een jaar dat het naar de Alpe d'Huzes ging. Komend jaar gaat er een gedeelte naar Alpe d'Huzes, een gedeelte naar Inloophuis Passie hier in Lelystad en er gaat een gedeelte naar een specifiek onderzoek. We zijn nu in gesprek met het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis waar wij een specifiek onderzoek kunnen kiezen om te steunen. Dit is nog niet gekozen. - Heb je nog iets dat je kwijt wilt of belangrijk vind dat mensen horen?
Wij als bestuur vinden het prachtig als leerlingen zelf acties gaan opzetten. We proberen ze iets bij te brengen en je hoopt dat ze dit uiteindelijke zelf ook gaan doen. Als ik kijk naar de organisatie bestaat dit voor 80% uit oud-deelnemers, ze zitten niet meer op school maar nemen vrij van werk om te helpen bij FFTK. Dit is iets super moois. Susanna zal ook voor altijd in haar achterhoofd hebben om iets te doen voor iemand anders, of het nou met FFTK is of niet, zij zal altijd iets terug blijven geven aan de maatschappij.