Op zoek naar een passende baan?
Categorieën

Interview met Susanna Schilpzand

  1. Kan jij ook beginnen met jezelf in het kort voor te stellen?
    Ik ben Susanna Schilpzand, 21 jaar oud en ik ken Daan van het MBO College Lelystad. Ik volg daar de opleiding doktersassistent en dit zal de vierde keer zijn dat ik meega.
  2. Waarom besloot je de eerste keer mee te gaan?
    Ik besloot mee te doen omdat ik het een heel mooi doel vind. Er zijn zoveel mensen die deze ziekte krijgen, waaronder twee van mijn tantes. Ik heb het zelf niet meegemaakt in de tijd dat ze kanker hadden. Mijn ene tante kreeg het al op jonge leeftijd waarvan ze de gevolgen nog altijd merkt doordat ze bijvoorbeeld voorzichtig moet zijn in de zon en altijd iets van een petje of hoedje op haar hoofd moet hebben. Ze is gauw moe en moet nog steeds medicijnen slikken. Mijn andere tante heeft borstkanker gehad en heeft aan één borst een borstamputatie gehad. Het is nu bij beide weg maar ze moeten zich wel om de zoveel tijd laten controleren. Vaak hoor je nog wel eens dat het terug komt en ik vond dit een mooi doel om geld op te halen voor de onderzoeken die ze ernaar kunnen doen.
  3. Merk je een groei door de jaren heen dat je al meegaat?
    Zeker in de organisatie merk ik dat er steeds meer ervaring is en het steeds beter wordt. De eerste keer wist ik natuurlijk ook niet wat ik moest verwachten, maar nu wel! De sfeer tussen alle leerlingen is ook mooi, ookal ken je ze niet echt voor je vertrekt.
    D: Je ziet nu ook dat de leerlingen zelf acties ondernemen. Zo organiseren ze een Bingo, dit doen ze helemaal zelf. Ze regelen zelf de prijzen en het contact.
    S: Ja, wanneer andere acties ondernemen helpen we elkaar ook altijd.
  4. Hoe was het om de eerste keer te fietsen?
    Toen ik zag hoe stijl die berg was dacht ik "oke.. ik hoop dat ik het haal". Het was erg stijl. Maar het is me gelukt en het is iedereen gelukt! Iedereen doet het op zijn eigen tempo. Als je boven bent geeft dit zo'n goed gevoel. Je bent moe van het fietsen maar je hebt toch energie gekregen. Als je helemaal kapot ben en je bent bijna boven en kan eigenlijk niet meer verder, dan hoor je de muziek en het feest boven en word je als het ware naar boven getrokken. Dit geeft je de laatste kracht om over de finish te komen.
  5. Merk je verschil bij bochten?
    Op onze dag stonden er natuurlijk minder mensen dan de dag zelf, er rijden er een paar van de organisatie mee met de auto en zij moedigen je aan. HIervan krijg je ook weer energie om verder te fietsen. Ook van ouders die in bochten staan krijg je energie.
  6. Zijn er nog dingen die je belangrijk vindt om te vertellen?
    De sfeer tussen de leraren, de organisatie en de leerlingen is iets heel moois. We zijn echt één groep. Geslacht, afkomst en leeftijd maakt allemaal niks uit en ook later op school blijf je elkaar gedag zeggen. Je onthoudt dit voor het leven!

Daan vult nog even een leuke anekdote in:
"
Nog wel een grappig verhaal.. Susanna moest eigenlijk een herexamen doen, dit was de eerste keer dat ze meeging. Dit herexamen kon niet verplaatst worden. Hierom zou ze alleen het weekend meegaan. Totdat de manager van de school het zelf zag en vond dat ze dit echt niet kon missen. Ze heeft daar extra kleding gekocht en is toch de hele week gebleven. Dat herexamen kon toen wel verplaatst worden en heeft ze op een ander moment mogen maken."